SEN LUDZKOŚCI

Duch, chcąc doświadczać życia stworzył Adama i Ewę.
Wszedł w ludzkie ciała zatem a wiedzę stworzył drzewem.
 

Jabłka na nim zawiesił, dobra i zła symbole,
Które żyją do dzisiaj w wiedzy i nauki żywiole.
 

Powiedział Duch do tych ludzi, że Raj do nich należy
Lecz jabłka z drzewa poznania spożywać nie należy.
 

Istotę na nim posadził, co miała na imię ego,
Węża pełnego kompleksów, głupiego i służalczego.
 

I żyli ludzie jak w raju z Duchem swym połączeni
Lecz wąż skusił ich jabłkiem. I zjedli. A potem zasnęli.
 

We śnie, rozum i ego przejęły nad nimi kontrolę

Dając im złudne wrażenie, że mają wolną wolę.
 

Teraz ludzie na świecie wolę mając swobodną
Mogą wybierać, we śnie, ścieżkę dla siebie dogodną.
 

Lecz oczy i uszy zamknięte na Ducha światło mają
Nie zawsze to co dobre dla siebie wybierają.
 

I Ewa, śpiąc, nie wie o tym, że już jest doskonała.
I Adam tego nie widzi, ani też ludzkość cała.
 

Ludzie śpią tak do dzisiaj i ciągle poszukują
Nie wiedząc, że w nich jest wszystko to, czego potrzebują.
 

Szukają więc swego szczęścia w trudzie oraz znoju
A mogli by znaleźć je teraz, w ciszy i błogim spokoju.
 

Duch dał im jednak prezent, by z niego korzystali.
To głos mądrości serca, co intuicją nazwali.
 

Czasami ta intuicja jak promyk jasny zaświeci
I gdy jej wtedy posłuchać, to Duch z pomocą przyleci.
 

A wtedy wszystkie sprawy szczęśliwie się układają
A rozum i małe ego pokłon sercu składają.
 

Bo wszystko, co Duch stworzył przetrwało wieki całe,
A to co człowiek tworzy, to zawsze jest nietrwałe.
 

Obudź się więc Adamie i poczuj Ducha swego,

On jest twą Świadomością. Nie rozum i nie ego.
 

Obudź się Ewo droga i zobacz swą doskonałość,
Bo z Duchem tworzysz Jedno, bo z Nim stanowisz całość.